De hotspot en de vakantieblouse
Altijd een dingetje...
Waar verstop je de aanzoeksring?
En hoe pak je de opmars naar “de vraag der vragen” aan?
Lees mee met het avontuur van dit heerlijke stel...
De tandpasta mocht niet in zíjn toilettas... verdacht.
Hij, bij wie zulke dingen normaliter nooit uitmaken, was nu té pro-actief ...
In Valencia een kamer zonder echt goede verstopplek, maar in de open vakkenkast, helemaal bovenin, waar zij toch niet bij kon, rolde hij het doosje in de riem van zijn lange broek. Daar was de ring veilig.
Zijn onopvallende voorstel om terug te gaan naar het park om te gaan picknicken viel op als verdacht. Hij, die normaliter de man is die mag meebeslissen, hij was nu degene die het initiatief nam.
Vrijdag zouden ze naar huis gaan. Woensdagavond zou hij haar vragen. Maar of het duveltje er mee speelde...mevrouw had hoofdpijn.
O nee. Hij had nu nog maar 1 kans. Donderdagavond moest het worden.
Na uit eten te zijn geweest, was het plan om te picknicken in het stadspark. Rust en tijd voor een toetje had hij niet ...kom we gaan. Zij, die voelde dat het nu wel eens kon gaan gebeuren, dacht “ik doe een leuk jurkje aan”. In haar roze halterjurkje ging ze mee...mee met hem die voor de gelegenheid zijn vakantieblouse had aangedaan. Die zwarte met korte mouw, met witte figuren in een mooi, strak patroon.
De rustige plek van overdag bleek bij avondlicht, de hotspot van de Spanjaarden: hardlopers, hele studentenverenigingen, kennelbezitters met een roedel van een hond of 4, het kwam allemaal voorbij. Totaal niet verdacht was het ook dat hij terug wilde naar de live locatie die hij kort ervoor had opgeslagen. Ze voelde zijn zenuwen. “Hoe laat gaat de zon onder?”, wilde ze weten “21:18”...hij wist het allemaal exact...te snelle en daarmee verdachte antwoorden...
Bloemetjes, palmbomen en een ondergaande zon, het was een heerlijk plekje, maar ze zaten er al een uur...en zij, die verder totaal níet ongeduldig is, was er wel klaar mee. En zo stuurde ze het gesprek via getrouwde vriendinnen naar achternamen, hij... hij ging er totally naïef in mee. In zijn rugzak had hij alles wat hij nodig had: bekers, Sangria, zoutjes en natuurlijk datgene wat niet mocht ontbreken, de ring in die knoeperd van een doos, de doos die in plaats van de tandpasta in zíjn toilettas moest.
En met een prachtige zonsondergang was daar de vraag der vragen..- 4/5 inleidende zinnen leiden de vraag in en yes, na 7 jaar samenzijn was die daar... DE vraag der vragen: “Wil je met me trouwen?”
Mark en Emily, het was heerlijk om samen op reis te gaan, dank voor jullie vertrouwen!
Hoi Mieke, we hebben absoluut genoten! Heel erg bedankt voor je mooie woorden, de voorbereidingen en het begeleiden van de ceremonie van begin tot eind. Je hebt het fantastisch gedaan. Wij en onze families zijn je ontzettend dankbaar!
Fotocredits: TimWoutersPhotography (TWPWeddings)
